'भाई', 'ठाकरे', 'मणिकर्णिका' यांसारखे सिनेमे प्रेक्षकांच्या पसंतीस उतरत आहेत. प्रसिद्ध व्यक्तिमत्वांचे हे चरित्रपट बघायला गर्दी होतेय. त्यांच्याविषयी माहिती नसलेल्यांना हे सिनेमे बघून बरीच माहिती मिळेल. तसंच पुढच्या पिढ्यांसाठी हे सिनेमे म्हणजे एखाद्या पुस्तकासारखेही असू शकतात. पण नेमकी हीच महत्त्वाची बाब सिनेमाकर्ते विसरलेले दिसताहेत. सिनेमॅटिक लिबर्टीच्या नावाखाली अशा चित्रपटांमध्ये त्या व्यक्तीच्या आयुष्यातील अनेक प्रसंग, संवाद अगदी रंगवून सांगितले जातात. त्यातून त्या व्यक्तीचं व्यक्तिमत्व भडक तरी होतं किंवा वेगळ्या पद्धतीनं समोर येतं. असं दाखवल्यानं येणाऱ्या पिढीमध्ये त्या व्यक्तिमत्वाबद्दल निर्माण होणारा समज वेगळा किंवा कधी-कधी चुकीचाही ठरु शकतो. त्या व्यक्तिमत्वाचा अभ्यास करताना नव्या पिढीनं जर पुस्तकाऐवजी असे चित्रपट संदर्भ म्हणून पाहिले तर त्यांना मिळणारी माहिती वेगळी आणि चुकीचीही ठरु शकते. हे सगळं घडतं ते सिनेमॅटिक लिबर्टीमुळे. म्हणूनच लिबर्टीचा वापर करताना सर्व गोष्टींचा विचार करणं तुम्हाला प्रेक्षर म्हणून गरजेचं वाटतं का? चरित्रपटांमध्ये लिबर्टी घेण्याबाबत काही निर्बंध असायला हवेत का? की चरित्रपट करताना लिबर्टी घेऊच नये असं वाटतं? नव्या पिढीनं प्रसिद्ध व्यक्तिमत्वांचा अभ्यास करताना, त्यांच्याविषयी जाणून घेताना केवळ अशा चित्रपटांवर अवलंबून राहू नये असं वाटतं का?
मोबाइल अॅप डाउनलोड करा आणि राहा अपडेट